De Geefeconoom

Het leuke van mijn werk is dat er vaak allerlei inspirerende mensen mijn pad kruisen. Zo kwam ik ook Robert Vesseur tegen. Iemand die bedrijfskunde heeft gestudeerd en jaren werkzaam  was als beleggingsadviseur bij een bank met idealen. Maar desondanks ging de nadruk op targets en winst hem tegenstaan en gooide hij het roer op een gegeven moment radicaal om. Hij kwam erop uit dat de waarde van alle transacties vooral in het geven zit. Geven is een positieve impuls en daar zouden we ons volgens hem op moeten richten.

Toen dat idee zich bij hem uitkristalliseerde werd hij in zijn ideeën hierover bevestigd door een toevallig teken, zoals wel vaker het geval is als je iets doet wat echt bij je past. Zo zag hij in de supermarkt een tijdschrift liggen met op het omslag een groot hart met muntjes en daaronder de kop: De geest van geld. Dat is precies waarover het gaat, dacht hij, we moeten af van het idee dat we alsmaar meer moeten hebben en van het voor wat, hoort wat. In plaats daarvan zouden we ons meer kunnen richten op geven, op dat wat we bij te dragen hebben. Belangrijk daarbij is wel dat je erop durft te vertrouwen dat je terugkrijgt  wat je nodig hebt, want als je steeds in de angst voor het tekort schiet, ondermijn je jezelf.  

 
Een mooi idee, maar hij begreep (slik, slik) wel dat hij ’t eerst zelf in praktijk moest brengen. Dus heeft hij zijn huurhuis opgezegd,  zijn spullen weggegeven – behalve z’n backpack, telefoon en laptop – en  zo een tijd zonder geld  geleefd. Hij zette zijn keuze ook online en kreeg een stortvloed van positie reacties.  Mensen willen graag geven, zo merkte hij.  Ze nodigden hem uit om een tijd in hun huis te wonen, als dat een poosje leegstond, boden hem eten, een lift en zelfs een kaartje voor Lowlands aan. Geven haalt ’t beste in mensen naar boven, zo merkte hij tijdens die vier maanden zonder geld.

Deze ervaring overtuigde hem ervan dat geven en delen positieve handelingen zijn, die je bevrijden   van de te grote nadruk op hebben, op steeds meer hebben en winst moeten maken. Dus richtte hij de stichting “De geefeconomie” op om mensen en netwerken die de focus leggen op geven en ontvangen met elkaar te verbinden. Hij geeft er lezingen over en organiseert waardecirkels: hoe willen we dat de wereld er morgen uitziet en welke rol speelt geld daarin? De mensen die daaraan deelnemen, mogen achteraf zelf bepalen wat ze ervoor geven.

Op mij maakten zijn oprechtheid en lef veel indruk. Ik realiseerde me opeens hoe snel ik in de angst voor het tekortschiet en hoe me dat in de tang kan houden. Door me meer op geven en delen te richten is dat behoorlijk veranderd. Mijn leven is er een stuk vrolijker op geworden.