Het nieuwe vermenigvuldigen

Je hoort het mensen steeds vaker zeggen, zeker in de alternatieve hoek van de maatschappij of misschien beter gezegd in dat deel van de maatschappij dat niet mainstream is: delen is het nieuwe vermenigvuldigen. Ik blijf het een heel toepasselijke en mooie slogan vinden, omdat deze de lading van de nieuwe eigentijdse manieren van ondernemen, samenwerken en onderling ruilen of  delen goed dekt. Door verder te kijken dan je eigen neus lang is en niet alleen gericht te zijn op het economische belang van je eigen bezigheden of toko kom je in een heel ander vaarwater terecht en ontstaat er bijna als vanzelf meer verbinding met anderen. Het zijn juist de vanzelfsprekende uitwisseling en open ontmoetingen die bijna als vanzelf weer tot nieuwe initiatieven leiden, zo leert de ervaring. En het zal niemand verbazen dat dat nogal eens via de nieuwe media en internet gaat.  

Het mag dan ‘hot’ zijn, in feite is het ook een beetje wijn in nieuwe zakken, want delen is in principe van alle tijden en van alle culturen. Zeker in de niet-Europese  en wat armere economieën bestaat er  nog volop een deeleconomie. Dat je jezelf in leven houdt  door te ruilen, delen en handelen met anderen hoort er als vanzelf bij. Men weet eigenlijk niet beter. Wij in het westen moeten dat echter weer opnieuw leren, omdat we er zo vandaan zijn gegroeid en concurrentie ons als het ware met de paplepel is  in gegeven. 

De belangrijkste component van delen en ruilen is dat het gebaseerd is op vertrouwen. Als dat er niet is, komt de stroom niet op gang. Vaak denken wij hier in het westen: als ik mijn kennis, vaardigheden en expertise zomaar aan anderen ter beschikking stel, dan pikken ze mijn ideeën, werk of expertise. Vaak ligt de angst op de loer dat je door te delen zelf minder zult krijgen. Niets is echter minder waar dan dat. In de praktijk blijkt eerder het tegendeel het geval te zijn. Er komt juist meer naar je toe.  Met name het uitwisselen van ideeën, ervaringen en inspiratie heeft veel positieve effecten en leidt ertoe dat je je horizon en kijk verbreedt.  En daarmee vaak ook je vaardigheden, expertise of handel.

Een beetje in de trant van: twee weten meer dan een, zoals men vroeger al zei.

Het oude werkt niet meer

Gisteren was de dag van de duurzaamheid, waarop er weer allerlei nieuwe initiatieven werden gepresenteerd die onze maatschappij duurzamer, zuiniger en minder afhankelijk van energie moeten maken.  Voorwaar nog een hele klus. Maar er zijn nogal wat mensen die  creatieve ideeën hierover hebben en er eigentijdse oplossingen voor bedenken. Want, daar is men het wel over eens, het oude werkt niet meer en loopt op z’n laatste benen, dus moeten er oplossingen uit een heel andere hoek worden gezocht en gevonden.  

Gelukkig zijn er veel en met name jonge mensen, ondernemers en kunstenaars die hiermee op een creatieve en inventieve manier aan de slag gaan. Iets wat mij altijd weer fascineert en blij maakt. Eerder schreef ik al over Boyan Slat, de student die een installatie bedacht om het vele plastic dat in onze oceanen ronddrijft op te zuigen en af te voeren. Aanvankelijk werd zijn idee afgedaan als  onmogelijk of weliswaar leuk bedacht, maar niet uitvoerbaar. Inmiddels heeft hij al heel wat stappen gezet om het voor elkaar te krijgen.

Interessant op dit gebied is ook de pionier, kunstenaar en ontwerper Daan Roosegaarde. Voor hem is het een uitgemaakte zaak: het oude systeem voldoet niet meer en is aan het crashen. Dat is aan de ene kant natuurlijk beangstigend, maar tegelijkertijd ook hoopgevend, omdat  het nieuwe  kansen biedt. Maar daarvoor is het -  in zijn woorden -  wel nodig dat we onszelf als maker  beschouwen en ons als netwerkers en pioniers gedragen.

Zelf is hij daar een treffend voorbeeld van. Zo heeft hij de ‘Smart Highway’ bedacht, waarbij hij lichtgevende lijnen op het asfalt heeft aangebracht. Overdag laden deze zich op aan het zonlicht en ’s nachts in het donker geven ze deze weer af. Door deze Glowing Lines  hoeven er dus geen lantaarnpalen te branden. Bovendien ziet het er ook nog eens heel mooi uit. Binnenkort gaat hij deze techniek ook op de Afsluitdijk toepassen. In Nuenen heeft hij het van Gogh- fietspad gerealiseerd, waarop ’s nachts van Gogh’s sterrennacht oplicht.  Niet alleen handig, maar ook nog eens beeldschoon.

Mooi hoe hij kunst, schoonheid en duurzaamheid combineert en daarbij ook het belang van anderen in het oog houdt. Zo heeft hij de zonnelampjes bedacht, de zogenaamde ‘WakaWaka’s’ die heel licht zijn en met een zonnecel worden opgeladen. In het Westen worden deze gewoon verkocht, in de landen van het Midden-Oosten weggegeven.

Zijn motto: we moeten niet minder doen of van alles laten, maar vooral meer doen en innoveren.