Zelf repareren ... gewoon doen

Zelf onze spullen en apparaten repareren is behoorlijk uit de mode geraakt. Dat heeft op de eerste plaats te maken met dat er veel goedkope en plastic rommel op de markt wordt gebracht, waarvan de onderdelen nogal eens verlijmd zijn, waardoor het gebruiksvoorwerp niet of moeilijk uit elkaar is te halen. Daarnaast zijn er minder beroepsreparateurs dan vroeger en de professionele reparateurs die er zijn, zijn over ’t algemeen vrij prijzig. Zeker als je het vergelijkt met de nieuwprijs van veel dingen, die omdat ze vaak in de derdewereldlanden worden gemaakt spotgoedkoop zijn. Dit soort ontwikkelingen komt de duurzaamheid van onze spullen niet ten goede en vergroot de afvalberg aanzienlijk.

 

Als antwoord op deze trend zijn de Repair Cafe’s ontstaan, waarover ik al in een eerdere blog schreef. Maar zelf repareren is ook iets dat je kunt leren en niet altijd zo moeilijk is als het lijkt. Het is in eerste instantie vaak een kwestie van goed kijken hoe iets in elkaar zit, waardoor je soms al snel kunt begrijpen wat je daar zelf aan kunt doen.

Op internet zijn bovendien veel specifieke reparatietips te vinden, waardoor je bij een kapotte ijskast of wasmachine niet meteen een dure reparateur hoeft in te schakelen.

 

In de praktijk blijken zeven van de tien klachten waarvoor men een witgoedmonteur laat langskomen, gemakkelijk zelf te verhelpen en daarvoor hoef je vaak niet eens zo heel handig te zijn. Wanneer er bijvoorbeeld na afloop van een wasbeurt water in de trommel van de wasmachine blijft staan, zit er vaak iets in de pomp of het filter. Of de slang zit dubbel. Blijft er onder in de koelkast water liggen, dan is vaak het gootje waarin het water moet weglopen verstopt en dat is heel simpel door te prikken.

Laatst had ik zelf iets dergelijks aan de hand. In mijn afwasmachine bleef  water staan. Ik dacht: o jee, nu is hij echt kaduuk, maar na hem een keer zo goed mogelijk te hebben leeggeschept, bedacht ik dat het ook wel eens aan te veel vetresten zou kunnen liggen. Toen heb ik ‘m een keer met flink veel soda doorgespoeld en nu doet hij ’t weer als vanouds.

 

De ervaring van het Repair Café leert ook dat in veel gevallen een simpele handeling als het schoonmaken van een lens of scharnier of het wegblazen van stof al voldoende is om het bewuste apparaat nog jaren mee te kunnen laten gaan.  

Het zou jammer zijn om daar niet zelf je voordeel mee te doen!

Kruid en onkruid

In deze blog wil ik een lans breken voor het gebruik van verse kruiden, want ik beleef daar steeds meer plezier aan, zeker sinds ik daar een rubriek over schrijf in een tijdschrift over stadstuinieren. Natuurlijk wist ik al dat veel kruiden iets toevoegen, ik heb er ook behoorlijk wat in mijn tuin staan en gebruik deze regelmatig, maar door me hier meer in te verdiepen ben ik me veel meer bewust geworden van de vele goede en geneeskrachtige eigenschappen  die ze bezitten. Niet vreemd natuurlijk, want nogal wat voedingsupplementen en ook alternatieve zelfzorg- of geneesmiddelen bevatten kruidenextracten.

Veel leuker is het echter om ze zelf vers te kunnen plukken in je eigen kruiden- of moestuin. Maar je kunt dat net  zo goed doen langs bermen en wegen, in akkers,  bossen en weilanden. Lekker vers geplukt en onbespoten. Op heel veel plaatsen zijn ze nog te vinden: vogelmuur, weegbree,  bieslook, citroenmelisse en Sint-Janskruid  om er maar een paar te noemen. Sommige kruiden worden tot het onkruid gerekend, maar geven toch een makkelijke en smakelijke oogst, zoals bijvoorbeeld brandnetel en zevenblad.

Mijn voortuin was, toen ik er kwam wonen, overwoekerd met zevenblad. Een klein plantje met een ondergronds wortelstelsel dat razendsnel groeit en dat inderdaad een ware plaag kan zijn. Op mijn vraag wat te doen met al dat zevenblad  antwoordde een kweker: verhuizen of de hele tuin afgraven. Dat vond ik beide wel erg rigoureus en bleek ook helemaal niet nodig te zijn. Zeker toen ik erachter kwam dat dit kleine groene woekerplantje eigenlijk heel gezond is en ik van handenvol zevenblad  een paar keer een smakelijk stamppotje heb gemaakt  of deze in een omelet heb verwerkt.

Ik weet niet wat het is - het zal wel een soort oergevoel of instinct zijn - maar ik geniet altijd erg van al het voedzame dat ik uit mijn eigen tuin haal.  Ook gebruik ik het veel overvloediger. Plukte ik voorheen een paar blaadjes salie voor bij een bonengerecht, nu strooi  ik deze  er zeer ruimhartig overheen. En juist  dan merk je dat kruiden echt iets toevoegen, dat het zoveel extra smaak geeft  dat je veel minder andere toeters en bellen, zoals sausjes en dergelijke, nodig hebt.

Zelfs op de vensterbank of in een pot met goede grond kun je al een klein kruidentuintje beginnen.